Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

28 Ιουλίου 2010

Η Ελλάς στον 21ο αιώνα. Συντεχνίες.

Μαθαίνω τα νέα από ένα τρατζιστοράκι που ανοίγω μια φορά την ημέρα για ν’ ακούσω ειδήσεις. Παλιότερα στις διακοπές μου δεν έπαιρνα ούτε ραδιόφωνο μαζί αλλά όταν μια φορά κατεβαίνοντας σε κάποιο χωριό για ανεφοδιασμό, βρέθηκα εν μέσω έκπληκτων ανθρώπων που με ρωτούσαν «από πού κατέβηκα» επειδή ήμουν ανενημέρωτος για τον τότε μεγάλο σεισμό που είχε γίνει, αποφάσισα να έχω μαζί μου έστω ένα ραδιοφωνάκι να μην αποκόπτομαι παντελώς από τα τεκταινόμενα.
Έτσι λοιπόν έμαθα πως ξεμείναμε από καύσιμα επειδή η συντεχνία των φορτηγατζήδων απεργεί. Εγώ τι να πω; Πρόβλημα για καύσιμα δεν έχω. Ένα γαϊδούρι έχω φορτωμένο να με ακολουθεί καρτερικά στην τρέλα αλλά αυτό το έρμο δεν έχει ανάγκη καυσίμων και τούτη την εποχή η τροφή του βρίσκεται άπλετα παντού απ’ όπου περνάμε.
Έχω όμως πρόβλημα με τις συντεχνίες ή τα λεγόμενα αλλιώς κλειστά επαγγέλματα. Γνωρίζω πως οι αναγνώστες τούτου του διαδικτυακού ημερολογίου μου είναι τουλάχιστον ανώτερου μορφωτικού επιπέδου κι έτσι νοιώθω ανακούφιση που δεν είμαι υποχρεωμένος να γράφω πως τα λεγόμενα κλειστά επαγγέλματα, οι συντεχνίες είναι ένα κοινωνικό σύστημα που ίσχυε επί εποχής φεουδαρχίας κάμποσους δηλαδή αιώνες πριν. Για όσους δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες ας ψάξουν περί συντεχνιών στον γούγλη και είμαι σίγουρος πως θα βρουν τα στοιχεία που τους χρειάζονται. Ξέρω πως καλό θα ήταν να έχω έτοιμη κάποια παραπομπή αλλά τα ίντερνετ καφε δεν προσφέρονται για χρονοβόρες αναζητήσεις και ως εκ τούτου όποιος θέλει ας ψάξει μόνος του να βρει.
Το γεγονός είναι πως το φεουδαρχικό σύστημα των συντεχνιών έχει προ πολλού εκλείψει από τον πολιτισμένο κόσμο. Όχι μόνο έχει εκλείψει αλλά από τότε έχουμε περάσει την βιομηχανική εποχή και είμαστε στην εποχή της πληροφορίας παντού πλην ελλαδιστάν. Εδώ σε τούτη την δύσμοιρη χώρα παραμένουμε να λειτουργούμε με συστήματα περασμένων αιώνων προς όφελος πάντα των φεουδαρχών πολιτικών μας και των συντεχνιακών ψηφοφόρων τους.
Έχω κατ’ επανάληψη τονίσει πως συρόμενοι από το άρμα της ευρωπαϊκής ένωσης έχουμε μια κάποια ελπίδα να εκπολιτισθούμε κάποτε κι εμείς αφήνοντας πίσω μας τον βυζαντινό μεσαίωνα και φαίνεται πως κάπως έτσι τείνει να συμβεί. Αυτό καταρχήν είναι καλό όσο και αν πονάει τις διάφορες συντεχνίες όπως αυτή των φορτηγατζήδων που με τις άδειες της χούντας (που τότε τους τις έδωσε για να ξαμολήσει τους ρουφιάνους της στους δρόμους) μας έχουν γίνει βραχνάς όπως και όλες οι υπόλοιπες συντεχνίες που βασιλεύουν ακόμα στο μεσαιωνικό ελλαδιστάν. Ευτυχώς λοιπόν όλο αυτό φαίνεται να παίρνει επιτέλους τέλος.
Αυτό όμως που εμένα με προβληματίζει είναι το αύριο. Διότι ναι μεν εκπολιτιζόμαστε, ναι μεν περνάμε από τις συντεχνίες στον καπιταλισμό και ναι μεν είμαστε 200 τουλάχιστον χρόνια πίσω από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ αλλά τούτο δεν σημαίνει πως το υπάρχον σύστημα είναι αλάθητο. Αντίθετα ως καπιταλιστικό έχει πάρα μα πάρα πολλά αρνητικά τα οποία όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε.
Αφήνουμε λοιπόν πίσω μας τις συντεχνίες και πολύ πολύ καλά κάνουμε όμως κατά πόσο είμαστε αρκετά ώριμοι ώστε να διδαχθούμε από τα λάθη του συστήματος που θ’ ακολουθήσει και τα οποία λάθη ήδη τα γνωρίζουμε αφού το καπιταλιστικό σύστημα λειτουργεί ήδη εδώ και αιώνες στις άλλες χώρες; Θέλω να πω πως καταργώντας τις συντεχνίες θα επαναλάβουμε σαν μιμητικά όντα τα λάθη που έγιναν σε όλα τα υπόλοιπα κράτη εδώ και δύο αιώνες ή θα εφαρμόσουμε το οικονομικό μοντέλο αποφορτισμένο από τα λάθη του αφού πλέον τα γνωρίζουμε από την εφαρμογή τους αλλού;
Τα δικαιώματα και οι εξουσίες που ασκούν σήμερα (και ασκούσαν επί φεουδαρχίας) οι συντεχνίες θα αποδομηθούν ή απλώς θα μεταφερθούν ακέραια από τις κλειστές ομάδες στις ανώνυμες εταιρίες όπως έγινε αλλού ανά την υφήλιο; Αν έτσι γίνει τότε απλώς άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Αν στην θέση των συντεχνιών μπουν οι ανώνυμες εταιρείες τότε τίποτα δεν άλλαξε πλην ίσως το ιδιοκτησιακό καθεστώς αυτών των συντεχνιών και το χειρότερο απ’ όλα, αν έτσι γίνει τότε αυτό σημαίνει πως όχι μόνο μόλις σήμερα αρχίζουμε να βγαίνουμε από τον μεσαίωνα αλλά και πως δεν έχουμε διδαχθεί τίποτα από τα λάθη των άλλων που εφαρμόζουν το δικό μας αργοπορημένο σημερινό ζητούμενο εδώ και πολλές γενιές.
Τώρα γιατί εμένα κάτι μου λέει πως όχι μόνο δεν θα αποφύγουμε ως θα έπρεπε τα λάθη των άλλων αλλά θα τα επαναλάβουμε και μάλιστα με απίστευτη πιθηκίζουσα μιμητική ικανότητα; Διότι τα λάθη αυτά αφ’ ενός βολεύουν και ωφελούν τις ανώνυμες εταιρείες και αφ’ ετέρου είμαστε ως λαός τόσο αγράμματος που αδυνατούμε να αντιληφθούμε το τι πραγματικά συμβαίνει. Κι έτσι από εκεί που έπαιζαν στο σβέρκο μας οι συντεχνίες θα παίζουν οι ανώνυμες εταιρείες οι οποίες επαναλαμβάνοντας τα λάθη του παρελθόντος που τις συμφέρουν θα μας αρμέξουν και θα τους λέμε κι ευχαριστώ μέσα στην άγνοιά μας.
Θα ήθελα να μην είναι έτσι τα πράγματα. Θα ήθελα να είμαστε αρκετά σοφοί ώστε ναι μεν να καταργήσουμε επιτέλους τα συντεχνιακά επαγγέλματα αλλά προς όφελος του λαού και όχι των εταιρειών αλλά φευ αναλογιζόμενος τον μέσο έλληνα δεν τρέφω τέτοιες φρούδες ελπίδες. Στην θέση του χουντικού αγράμματου νταλικέρη θα μου φορτώσουν τον αδίστακτο καπιταλιστή επιχειρηματία και ναι μεν η εθνική και εταιρική οικονομία θα έχει όφελος αλλά για μένα τον τελικό καταναλωτή δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.
Θα ήταν ευχής έργο τούτες οι ιστορικές για την Ελλάδα αλλαγές να σχεδιάζονταν και να εφαρμόζονταν με γνώμονα την κοινωνία του μέλλοντος όμως δυστυχώς θα μείνουμε απλώς να σερνόμαστε πίσω από την ΕΕ επαναλαμβάνοντας τα δικά της λάθη και περιμένοντας πότε αυτή θα δώσει λύσεις για να τις εφαρμόσουμε κι εμείς σε κανα δυό αιώνες. Με λίγα λόγια πάλι πίσω είμαστε και μάλιστα διατηρώντας την ίδια απόσταση. Απλώς δεν την μεγαλώνουμε. Τούτο μπορεί να είναι καλύτερο αλλά δεν είναι καλό. Κατά την γνώμη μου ο σκοπός πρέπει να είναι να φτάσουμε και να ξεπεράσουμε (γιατί όχι) τους εταίρους μας και όχι απλώς να σερνόμαστε συνεχώς δυό αιώνες πίσω τους ασθμαίνοντας μάλιστα για διατήρηση αυτής της απόστασης. Θα μου πείτε φευ… και θα έχετε δίκιο αλλά ως πότε θα είμαστε οι βάρβαροι;
Ναι λοιπόν στην κατάργηση των κλειστών επαγγελμάτων αλλά όχι στην αντικατάστασή τους από τις ισχυρές μονοπωλιακές ανώνυμες εταιρείες. Να μην επαναλάβουμε τα λάθη των άλλων και τρέχουμε μετά να τα μπαλώσουμε όπως κάνουν τώρα σε ΕΕ και ΗΠΑ.
ΥΓ. Για να είμαι ειλικρινής εδώ που βρίσκομαι δεν έχω διαβάσει ούτε καν έχω ακούσει τι ακριβώς περιέχει το νομοσχέδιο αλλά και πάλι κάτι μου λέει πως δεν κάνω λάθος σε αυτά που λέω. Συνεπώς περιμένω από τα σχόλιά σας να μου πείτε αν κάνω λάθος και που.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails