Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

6 Απριλίου 2011

Στο βιβλίο που έγραψα και πέταξα.

«Γιατί; Μα γιατί; Ήταν τόσο ωραίο, τόσο πραγματικό μα και τόσο εξωπραγματικό ταυτόχρονα! Γιατί το πετάς; Τι σου έκανε; Εμένα μου έδωσε τόσα πολλά…! Μου έδειξε δρόμους μυστικούς, πανέμορφους, σαν από παραμύθι αλλά ζωντανούς και υπαρκτούς γι αυτούς που μπορούν να δουν, τους ιχνηλάτες όπως τους λες! Εγώ το θέλω, άστο σε μένα αν δεν το ήθελες, μα εσύ το σκίζεις και το πετάς; Μα γιατί;;; Μήνες το έφτιαχνες, μήνες χανόσουν μέσα σε λευκές σελίδες και τώρα τις πετάς λες και ποτέ δεν υπήρξαν! Πες μου γιατί!»

Αυτά μου είπε η Μούσα όταν με είδε να το σκίζω σε κομματάκια άπειρα και να το πετώ κι αυτό όπως κι άλλα προηγούμενα. Καλή μου Μούσα! Έπρεπε εσύ να το κάνεις πριν από μένα, όμως σ’ εσένα και μόνο για σένα θ’ απαντήσω με τους «στερνούς στίχους» του Αντρέ Ζιντ από τις «γήινες τροφές» και θέλω να με καταλάβεις, γιατί σ’ αγαπώ.

ΣΤΕΡΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ

Πέταξε τώρα το βιβλίο μου Ναθαναήλ! Χειραφετήσου. Φεύγα από μένα, φεύγα. Μ’ ενοχλείς τώρα. Με κρατάς. Ο έρωτας που σου ‘δειξα μ’ απασχολεί. Κουράστηκα να υποκρίνομαι ότι επιθυμώ να διαπαιδαγωγήσω κάποιον. Είπα ποτέ πως σε θέλω να μου μοιάζεις; Επειδή διαφέρουμε σ’ αγαπώ. Δεν αγαπώ σε σένα παρά ό,τι διαφέρει από μένα. Στην πραγματικότητα δεν διαπαιδαγωγούσα άλλον από τον εαυτό μου. Να σου πω κι αυτό, Ναθαναήλ; Διαρκώς μορφώνομαι. Δεν εκτιμώ τον εαυτό μου παρά μόνο σαν σκέφτομαι τι θα μπορούσε να κάνει.

Πέταξε το βιβλίο μου Ναθαναήλ! Μην αρκείσαι σ’ αυτό. Μην πιστεύεις ότι η αλήθεια ΣΟΥ μπορεί να βρεθεί από έναν άλλον. Να ντρέπεσαι πολύ αν το πιστεύεις. Αν σου ‘φερνα τροφές, να μην πεινάς, να μην τις γευτείς. Αν σου ‘στρωνα κρεβάτι, να μην νυστάζεις, να μην θες να ξαπλώσεις. Πέταξε το βιβλίο μου. Πες πως είναι μόνο μια από τις χίλιες στάσεις που μπορεί κανείς να πάρει στο πρόβλημα της ζωής. Ζήτησε να βρεις την δική σου. Ό,τι ένας άλλος μπορεί να κάνει το ίδιο καλά μ’ εσένα, να το αποφεύγεις. Ότι ένας άλλος μπορεί να πει το ίδιο καλά μ’ εσένα, να μην το πεις. Ό,τι μπορεί να γράψει, να μην το γράψεις. Να μην δεθείς με κάτι αν δεν βεβαιωθείς πως είναι μοναδικό, κατάδικό σου, δημιούργημά σου. Κάτι που το ‘φτιαξες με ανυπομονησία και υπομονή, εσύ, το πιο αναντικατάστατο από τα πλάσματα.

1 σχόλιο:

  1. thanx klitor. Μάλλον αυτό είχε διαβάσει ο Στέφεν Κινγκ και έγραψε το Μίζερι. Στο συστήνω ανεπιφύλακτα (ΟΧΙ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails